De cover spreekt boekdelen. We zien de cowboy. Hij rijdt op z’n paard door de stromende regen. Het hoofd gebogen om het regenwater van de witte Stetson te laten druipen. Aan de linkerzijde hangt het geweer, in de rechterhand zien we de colt. Hij is niet zomaar onderweg, hij heeft geschoten of is er klaar voor. Niemand in de buurt, geen levende of dode. De held is met zichzelf alleen.
Hermann en Yves H. begonnen in 2017 de nieuwe Westernserie Duke. Zij produceren elk jaar een nieuw deel. Recent verscheen dus deel 3. Mining Company Mullins moet een groot geldbedrag transporteren van Ogden, Colorado naar San Francisco. Met de postkoets. Morgan ‘Duke’ Finch zal samen met nog een aantal bewapende mannen de reis begeleiden. Als de onvermijdelijke overval plaatsvindt blijkt Clem deel van de groep rovers. Clem is de man van Mildred en de broer van… Finch. Wat nu? Morgan is een voormalig pistolero die zijn hart wil volgen in de liefde voor Peg. Maar de omstandigheden dwingen hem voortdurend om zijn oude leven voort te zetten. Zelfs als dat de confrontatie met zijn broer oplevert.
Aan het slot van deel 3 wacht Peg nog altijd op Morgan en heeft hij broer Clem gevonden. Maar intussen vallen de doden links en rechts. Duke doodt Edward Kemper, reisgenoot die zich aan hem opdrong. Duke is indirect ook verantwoordelijk voor de shoot-out tussen de vluchtende bende en de jagende posse in een Mexicaans gehucht. Briggs, de vader van een van de bewakers van de postkoets, schiet Mildred dood uit wraak om de dood van zijn zoon. Maar ook deze Briggs overleeft het niet. Men treft op een dag een slachtpartij aan op zijn ranch. “Duke is terug! Dat is wat ik denk! Als de duivel het niet was, kan het alleen Duke geweest zijn.” (55)
Wat we in deel 1 en 2 al voelden aankomen, wordt in deel 3 het thema: kun je ontsnappen aan je lot? Het is de interne reflectie van onze held die centraal komt te staan. Hermann en Yves nemen de tijd om het uit te werken (26-31 en 52-54). Reisgenoot Kemper blijkt een moordenaar te zijn: “Het waren slechte mensen, echt! Jij doodt toch ook slechte mensen?” “Mis!” antwoordt Duke, “Ik zorg ervoor dat idioten als jij geen onschuldige mensen vermoorden.” (28). Maar stervend roept Kemper Duke na: “Je kunt wegrijden, Finch. Maar waar je ook heen gaat… je kunt niet vluchten voor jezelf.” (30)
Tegen het einde van het album komen we in de regen terecht, de scene van de omslag. Duke nadert de ranch van Briggs.
Hij mijmert: “Dikke Ed Kemper had gelijk. Jaren op de vlucht voor… de logica zelf. Ik ben bang van mezelf… Ik ben een killer, ’n moordenaar… een schaduw in de nacht. Een roofdier. Dat ben ik… dat zal ik blijven. Ik ben de dood die ronddoolt. Altijd.” Dan volgen de schoten in de ranch van Briggs. Op de achterkant van de strip wordt er zelfs nog aan toegevoegd: “Je bent op de wereld om te moorden. Daarvoor heeft God je gemaakt.”
Ieder die iets van wroeging kent, weet hoe lastig het is. Eerder in het verhaal kwamen Duke’s spoken al ter sprake. “Wie moordt, overschrijft een grens. Je komt terecht in een wereld vol geesten waaruit je nooit terugkeert.” (deel 2, 33). Mijn voorspelling is dat de serie ons meeneemt naar de kracht van de liefde. Peg houdt vol, denk ik. Finch vindt zich haar liefde niet waardig, maar als zij in het nauw komt (en dat is de cliffhanger in dit deel, 56-57), zal hij toch de stem van zijn hart volgen. Het Hermann & Yves-universum is donker als de nacht. Maar ik verwacht de overwinning op het kwaad. Liefde overwint. Trouw is beter dan verraad. Samen is sterker dan alleen. Zelfs de eenzame Westernheld heeft de kwetsbare liefde nodig. Duke draagt een witte hoed.
Naar aanleiding van: Hermann & Yves H., Duke, 3: Ik ben een schaduw. Brussel: Le Lombard, 2019.
Klik hier voor de website van Hermann Huppen (Franstalig). Daar kun je de eerste pagina uit deel 4 al zien.
“One of the tropes of the Western films is that the good guy always wears “a white hat.” Sometimes this is literary true, but the expression is in all cases meant to convey that the western hero is in the service of some good.” Dat schrijft Douglas J. Den Uyl in zijn artikel “Civilization and Its Discontents”. Het is opgenomen in de bundel The Philosophy of the Western, edited by Jennifer L. McMahon and B. Steve Csaki. Kentucky: University Press of Kentucky, 2010, 31-53. Nu is Duke niet de enige die een witte hoed draagt. Maar het is wel zijn overtuiging dat hij in dienst van het goede staat: “Ik zorg ervoor dat idioten als jij geen onschuldige mensen vermoorden.”
Erg leuk blog ik kijk uit naar een nieuwe