Ik ben gespannen.
Mijn pinnen komen los uit basisveen
en dertien jaren afzetting van zinnen.
Afgevangen dode vliegen krab ik af.
De oorwurm vlucht. Ik wiebel neer op blote knieën
en zucht dank als het skelet nog soepel knikt.
Handzaam werken we samen aan bagage.
Mijn verwachting ritst weer open
en zet haar zin op nieuw gras, nieuwe hagen.
Grondzeil wil plakken aan de aarde.
Eerst hier het laatste vocht eraf,
dan vegen, schudden, dubbelvouwen.
We rollen naar elkaar.
Ik blaas nog één keer opgelucht,
ontspan in tentenmakershanden.