Het is een lust om naar te kijken. Bladzijde 27 levert een prachtige overzichtsplaat, vanuit de lucht, op de bouwplaats. We zien vooral mannen in gele hemden en in een kleine inzoom-uitsnede komt Jeremiah in beeld terwijl hij timmert. Gewapende bewakers maken duidelijk dat hier van dwangarbeid sprake is, in het volle licht. Wat Hermann de laatste jaren aan albums aflevert, biedt echt een andere sfeer door de teken- en schildertechniek die hij nu toepast. Eerlijk gezegd vind ik zijn vroegere werk beter, ook in de serie Jeremiah. Naar dergelijke prachtige overzichtsplaten zoek je in Duke bijvoorbeeld tevergeefs.
Ook het scenario is van Hermann. Eeconomisch geweld loopt uit op onderdrukking. Het is een thema in het werk van Hermann Huppen en in de post-apocalyptiek van Jeremiah komen we dat onverbloemd tegen. In De gewetenloze erfgenamen gaat het om Nathaniel Bancroft. Hij was ‘stuwkracht en voorbeeld’ voor de bevolking in de regio door goede infrastructuur. Een nieuw tijdperk begon, de mensen werden enthousiast en kozen hem tot leider. Hij wijdde zich geheel aan wat hij noemde ‘zijn grote familie’. Omdat hij niet getrouwd was adopteerde hij Audie en Jessica en maakte hen tot erfgenamen. Alles ging goed totdat Alvis Trenton op het podium verscheen, niemand wist waarvandaan. De erfgenamen kwamen in zijn ban en op mysterieuze wijze begon de gezondheid van Nat achteruit te gaan. ‘Wat het paradijs was, werd de hel.’ (19) Boeren werden gedwongen om hun stuk grond tegen een lage prijs te verkopen en vervolgens als arbeiders bij ‘Bancroft Farming Company’ te gaan werken. Maar niet iedereen werkt mee, het verzet is niet compleet opgegeven of gebroken.
In deze setting rijden Jeremiah en Kurdy binnen en aan het slot gaan ze weer weg. Waar Kurdy probeert afzijdig te blijven, is Jeremiah de geëngageerde die het voor de (bijna) tot slaaf gemaakte arbeiders opneemt. Het verzet krijgt een stevige impuls door de betrokkenheid van het tweetal. Maar na de overwinning is nu Jeremiah de beoogde nieuwe leider, als de held van de dag. Kurdy ziet aankomen dat dat feest van korte duur zal zijn en noemt vast de ontmoetingsplaats voor hun gezamenlijke vertrek uit deze gemeenschap. “Ach, oude wijn in nieuwe zakken… ‘Zal niet de laatste keer zijn!’ (48) In het scenario is Alvis echt kwaadaardig, terwijl je Jessica harteloos en opportunistisch kan noemen en Audie de jongen die niet verder kijkt dan luxe en genot, kortom decadentie ten top. De helden verschillen ook in inzet, maar uiteindelijk gaan ze samen veder, op naar een nieuw avontuur in dezelfde akelige wereld.
Naar aanleiding van: Hermann, De gewetenloze erfgenamen. (Jeremiah 3). [z.p]. Dupuis 2001. Oorspronkelijk titel Les héritiers sauvages. Voor het eerst gepubliceerd in 1980.
