Week 8: ‘Voor kinderen is long-covid nog zwaarder’
(Trouw, 21 februari 2024)
Na zoveel zieke eenzaamheid
ging het terrasje vrolijk open,
de bioscoop en de salon
voor afgebeten vingernagels,
van jongens en van meisjes.
Joyce zou gewoon weer kauwgom
kunnen kopen en groeten
met haar jonge hand.
Hoewel, haar huisarts grijpt die niet
als Joyce, bij haar beland,
zich afvraagt waar het plein is,
haar vriendinnen van De Toekomst
die buiten en die binnen
de achterstand met alle zinnen
proberen in te halen.
Dat mist het kind van acht.
De mist hangt in haar hoofd.
Wie heeft dat woord geroofd:
een bruingrijs dier, daar op haar weg,
groot, scherpe nagels, enge kaken,
weet van geen wijken.
Het wacht.
Zij kan de zin gewoon niet maken,
hoe graag zij dat ook wil.
En dat is tussen jou en Joyce
al heel lang het verschil.
