In dit zesde en voorlaatste deel van Hermanns jongste westernserie trekt het duo Duke en Swift door de helse woestijn van Nevada. Ook de groep Buffalo Soldiers sleept zich er doorheen in de achtervolging van de rebellen Blair en Copeland. Hun voortgang wordt van ver gevolgd door Oakley Oakes, die door zijn vrouw wordt gestuurd om Duke neer te schieten om de dood van hun zoon te wreken. En wij als lezers worden in flashback nader ingelicht over de jonge Morgan Finch. Hij werd door King wordt omgevormd tot een moordenaar genaamd Duke…
Ik was de laatste tijd nogal bezig met bijnamen. In de Bijbel lees je dat personen bewust een bijnaam krijgen: Simon wordt Petrus genoemd en Jozef Barnabas: Rots en Zoon van de Vertroosting. Dat zegt wat en dat zal ook wel het geval geweest zijn met ene Simon, die de Zwarte wordt genoemd (Niger, Handelingen 13,1). Het is nu bijna carnaval en ik begreep dat Zwolle dan Sassendonk heet en uit de voetbal kennen we de Man van Glas. Ik weet niet of Arjan Robbe er blij mee was, net zomin als je blij bent met ‘Bolle’ of ‘De Neus’, denk ik. Maar stel nou dat je bijnaam de Hertog is, of, ik het Engels: Duke.
Morgan Finch heeft de naam gekregen van Mangold, net als Finch een snel schietende moordenaar. Van de broers Finch is het Morgan die na een moordpartij in Chihuahua, Mexico de twijfelachtige eer heeft om de bijnaam overgedragen te krijgen. “Je bent nog te jong om bevelen te geven, maar… Nu ja, ik kan je alleen m’n rang geven. M’n jongens noemden me Duke. Daar was ik trots op. Door die naam ben ik geworden wie ik ben. Ik hoop dat je ‘m met waardigheid zult dragen.” (14)
Duke is zo de schutter geworden walgt van zijn gave om met wapens om te gaan. Maar in deze wereld waar de wet van de sterkste heerst, is dit geschenk ook de enige optie die hem in staat stelt te overleven. Mensen genoeg die met hem willen concurreren. De wapens opgeven zou een heel slecht idee zijn. Nu heeft hij de kans gekregen om goed geld te verdienen en zijn grote liefde te volgen. Peg is Duke’s vriendin, minnaar en vertrouwelinge. Ze is een prostituee in het bordeel van Ogden, daarna Pueblo. Ze droomt van een nieuw leven te beginnen, ver van de bordelen.
En we komen ook Theodore King weer tegen. Als hij in deel 4 voor het eerst opduikt, valt King op als de vervangende vaderfiguur van Morgan Finch. En zijn doodsvijand. De man die zijn mentor was in zijn transformatie naar een koelbloedige moordenaar vertegenwoordigt alles waar Duke een hekel aan heeft. Hij wil niets anders dan dat onderdrukken. Maar zoals King zelf zegt: een zoon kan zijn vader niet doden. King lokt Morgan krachtig naar zich toe met de ontvoering van Peg. Duke heeft haar beloften gedaan en die wil hij tot de hoogste prijs nakomen: “Een belofte, een oude belofte.” (34) Zo is de tocht begonnen en dit deel levert de voorlaatste episode. Hermann neemt de ruimte om de achtergrond nader in te vullen van de verschillende personen. Behalve de overdracht van bijnaam vernemen we ook de oorsprong van de plaats Ogden, het begin van de vete met Mullins en meer over Manolito, de onverwachte zwarte schaduw die wij in deel 4 Mijn laatste gebed tegenkwamen. “…hij werd ooit opgepikt door King om hem ook een moordenaar te maken. Maar terwijl Duke Kings falen belichaamt, belichaamt Manolito zijn succes. Er lijkt een duel op afstand plaats te vinden tussen de twee mannen.” (Hermann-website)
Laten we hopen dat Hermann Huppen en zoon Yves goede gezondheid behouden en deze klasse-serie kan completeren. Het tekenwerk is fraai. We zien de witte woestijn terug zoals wij die ook tegenkwamen in Caatinga. De plot is heerlijk complex, de thematiek karakteristiek Huppen: je kunt niet ontsnappen aan je lot. Zonder het te weten en ondanks zichzelf, is Duke het middelpunt geworden van deze helse machine, aangezet door King en Ogden. “Nu wordt het echt ernst.” (56)
Naar aanleiding van: Hermann & Yves H., Duke, 6: Het spoor voorbij. Brussel: Le Lombard, 2022. Oorspronkelijke titel: Au-delà de la piste, uitgegeven door Éditions Le Lombard. Op de site showt hij de eerste vijf bladzijden al van het laatste deel.
Daar ook deze info: “Het karakter van Duke heeft als belangrijkste referentie de historische figuur van een echte Amerikaanse revolverheld, namelijk de beroemde Doc Holliday. Geboren in Georgia en met zijn tandheelkundediploma op zak, kreeg hij het advies om zich in het westen en het droge klimaat te vestigen om een tuberculose te voorkomen die dreigde te heersen als hij in de hete vochtigheid van het zuidoosten zou blijven. Het was daar dat hij het spel oppakte en zijn opmerkelijk talent voor wapens ontdekte. Hij wordt zo de rechterarm van Wyatt Earp en neemt met laatstgenoemde deel aan het beroemde vuurgevecht van OK Corral. Als Duke in Doc Holliday een historisch model vindt, vindt Peg het in diens vrouw, die ook een prostituee was en bekend staat als Big Nose Kate.” Van wikipedia: In een krantenartikel was Holliday ooit gevraagd of de moorden ooit zijn geweten hadden bezwaard, hij antwoordde (over zijn geweten): “Ik hoestte dat jaren geleden uit samen met mijn longen.” Big Nose Kate, zijn wettelijke vrouw, zei dat ze zich de woorden nog herinnerde die hij sprak nadat hij terugkwam van de O.K. Corral: “Hij kwam terug naar zijn kamer, zat op het bed en zei: “Dat was afschuwelijk – afschuwelijk””