“I was single, straight, and female.” Emily Witt vertelt in haar boek Future Sex over haar tocht langs de seks van morgen. In 2011 – zij is dan dertig jaar – leefde bij haar het beeld dat zij uiteindelijk zou eindigen in een vaste relatie. Zij besluit dan om haar wensen en ideeën over seks en intimiteit te toetsen aan de realiteit: “I wanted to picture a different future, one aligned with the freedom of my present, and in those years, San Franscisco was where the future was going to be figured out, or at least it was de city that America had designated for people who still believed in free love.” (12). De wereld van internetdating, orgiastische meditatie, porno-industrie, live webcams en zo nog een en ander, hoe is dat voor een vrije, volwassen vrouw?
Enkele jaren eerder arriveerde de achttienjarige Jennifer Shapiro in Los Angelos. Zij wil ‘Hollywoodster’ worden. Het toeval wil dat zij Dorothy Knowles tegen het lijf loopt. Eenentwintig jaar, op zoek naar mannen met geld. Want zij heeft een drugsverslaving te bekostigen en doet daarvoor gerust haar lichaam in de verkoop. We treffen het tweetal aan in de auto van Tony Masciello. Een kleine crimineel en figurant bij de El Doradostudio. Hij zal de dames op een party afzetten. Maar eerst rijden ze nog even langs de couturier van de sterren, Bodo Horvath. Vanuit de open Jaguar klinkt het Frank Sinatralied: The Girl from Ipanema.
Dat is dan ook de titel van het derde deel van de striptrilogie van Hermann en Yves H. In de lijn van Bloedbanden en Manhattan Beach 1957 ontmoeten wij agenten met een grauw verleden. Dat plaagt Roy Chavez en Ed Jennings van de LAPD, het stempelt hun gedrag. We weten intussen dat het niet goed gaat aflopen met de twee jonge vrouwen; en dat de wereld gewoon doordraait. Aan het eind van het verhaal gaat het over een ‘mooie rustige dag’, zoals die ook begon ruim een week eerder. Nieuwe Dorothy’s en Jennifers lopen door de straten van de stad tot het kwaad ook hen zal treffen. Heel subtiel zien we rode hartjes als oorhangers (54). Die kennen wij uit de vorige twee delen.
Dit laatste deel heeft minder Film Noirkenmerken dan de eerste twee. We kijken wel met Chavez terug in flashbacks (in de bekende grijstinten), maar verder is de strip bijna een hommage aan de boekthriller. De tekst krijgt in het verhaal veel ruimte (bijvoorbeeld op pagina 30) en meer dan anders worden in tekstvakken details van de tekening verhelderd.
The Girl from Ipanema laat vooral schel licht vallen op de kwetsbare positie van vrouwen in de harde wereld van de pornografie. Emily Witt is dertig als zij een journalistiek onderzoek onderneemt in die wereld. Zij weet haar zelfstandigheid en vrijheid te bewaren. De seks van de toekomst is niet een ander soort dan die van vandaag, is haar conclusie. Er gaat vooral een ander verhaal over verteld worden. Het gaat tenslotte toch gewoon om mensen die van je houden, om je geven en je respecteren. Dan kun je je vertonen op straat en zien dat de mensen je nakijken.
Zoals Frank Sinatra zingt:
Tall and tan and young and lovely
The girl from Ipanema goes walking
And when she passes, each one she passes goes ah
Als zulke vrouwen niet terugkijken en je voelt je als man afgewezen, dan is het zingen van dit soort liedjes een alleszins acceptabele vorm van verwerking:
But I watch her so sadly
How can I tell her I love her
Yes I would give my heart gladly
But each day, when she walks to the sea
She looks straight ahead, not at me
Maar er zijn ook mannen die hun handen dan niet thuis houden. Zij vinden dat vrouwen moeten hun lesje leren, ook hardhandig. Dat is de wereld die Hermann tekent en Yves H. in scene zet. The Girl from Ipanema toont, en dat is echt goed nieuws, naast de naïeve jonge meisjes Dorothy en Jennifer nog een andere vrouw. Het is Liz, de vrouw van hoofdinspecteur Ed Jennings. Zij laat niet over zich heen lopen. “Maar de afgelopen twee dagen was Jennings vooral van streek door de heibel met Liz. Zo ijzersterk als hij zich voelde in zijn werk als corrupte diender, zo kwetsbaar voelde hij zich bij vrouwen, Liz vooral. In 26 jaar bij de LAPD had de grond vaak gebeefd onder zijn voeten, maar nog nooit zo hevig als nu, nadat Liz hem op straat had gezet.” (23).
Als hij later ontdekt dat zij hem onderuit probeert te halen in zijn werksfeer, dan krijgt Liz eerst een klap in haar gezicht en vervolgens een schop tegen haar hoofd. Gelukkig bindt zij dan niet in: “Je dacht dat ik gewoon een of ander volgzaam hoertje was, maar je hebt het mis, Ed! Ik hoop uit het diepst van mijn hart dat je gearresteerd wordt of van kant gemaakt door die verdomde vriendjes van je!” (43). Vrouwen die hun zelfrespect behouden, zij maken de mooie rustige dag in LA, een dag als zovele anderen, toch anders.
Naar aanleiding van: Hermann & Yves H., The Girl from Ipanema (serie Getekend): Brussel: Le Lombard, 2005. Voor de blogs over Bloedbanden en Manhattan Beach 1957, klik hier en hier. Je kunt hier klikken voor de website van Hermann.
Emily Witt, Future Sex: A New Kind of Free Love. London: Faber & Faber, 2017.
