Ogden, Colorado, omstreeks 1866. Mccaulky is baas bij de mijnen van M. Mullins. Met twee anderen komt hij huiszoeking doen bij Aurelio Cummings, een van de mijnwerkers. Hij vindt goudkorrels, verborgen in huis. Mccaulky vernedert de mijnwerker, randt zijn vrouw aan en schiet ten slotte zowel de vrouw als het zoontje van acht dood.
Het is de opening van een nieuwe serie van striptekenaar Hermann Huppen. Wat mij betreft de beste tekenaar die er is. Hij is geboren in 1938 (let wel, dit jaar wordt hij 80!) en zo’n twee jaar geleden besloot hij, samen met zijn zoon Yves als scenarist, nog een nieuwe serie te beginnen: Duke. Hermann heeft al vele prijzen gewonnen, klassieke stripfiguren gecreëerd (Bernard Prince, Red Dust en Comanche en Jeremiah – om er maar een paar te noemen) en dan gewoon door met een nieuwe held.
Hoezo afbouwen vanwege leeftijd?
Klassiek zijn de thema’s in zijn werk: onrecht en vergelding, de macht van het bezit, zwakke rechtsinstituten en dus het recht van de sterkste, met daarbij de gemankeerde helden, alles getekend in een filmische stijl. Het lezen alleen is plezier genoeg, maar herlezen en er even over nadenken is het volgende genot.
Marshal Sharp wordt gewaarschuwd over de twee doden en samen met deputy-sheriff Duke neemt hij het tafereel in ogenschouw: “Wanneer maken we eindelijk ’n eind aan de waanzin van die idioot? … Marshal? Daar hebben we het al over gehad, Duke. Die mijn is de winkel van Mullins. … (Duke:) Je blijft met je poten van vrouwen en kinderen… toch?” (11).
Dat is de basismoraal in dit harde western-scenario: van vrouwen en kinderen blijf je af. Je hebt toch nog wel enig respect? Maar het slot van het verhaal is dat ook Duke een vrouw en een kind doodt. Hij wordt premiejager. Hij wil geld verdienen om zijn geliefde Peg achterna te gaan en voor zich te winnen. Als een arrestatie uit de hand loopt, doodt hij niet alleen de gezochte (Wanted: Dead or Alive), maar ook diens vrouw en zoon.
“Mis, Marshal, ik lijk helemaal niet op die lui,” had Duke gezegd toen hij zich voornam van Mccaulky op te pakken (24). Toch wel. Het past typisch in het universum van vader en zoon Huppen. Ik denk dat Paulus instemmend geknikt zou hebben: “Het oordeel dat u over een ander velt, velt u over u zelf.” (Romeinen 2,2). Heeft Jezus niet op hetzelfde gewezen toen men zijn mening vroeg over de overspelige vrouw? “Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen.” (Johannes 8,7).
Mccaulky wordt doodgeschoten. Niet door Duke, maar door Cooper, ook iemand die voor Mullins werkt. Bezit en geld laten zich niet hinderen door ongezeglijke medewerkers. Duke geeft zijn broer Clem de kans om deputy worden en gaat zijn liefde, Peg, opzoeken. We gaan zien wat hij in het volgende deel beleven zal. Intussen denk je wel hoe goed het is als er een sterke rechtsstaat is en dat we hebben geleerd om vreedzaam met elkaar te vechten. Van het geweldige boek van Hans Achterhuis en Nico Koning (De kunst van het vreedzaam vechten: Een zoektocht naar de bronnen van geweldbeteugeling. Rotterdam, 2014) heb ik geleerd dat we ‘gedisciplineerde weggebruikers’ moeten zijn om de taferelen van ‘het wilde westen’ te boven te komen (490). Discipline? Ja zelf-discipline vooral. Bereid zijn om de ander iets te gunnen en verlies te incasseren. Achterhuis en Koning wijzen op de kracht van de deugdethiek: “Niet de vraag naar de goede keuze, maar de vraag naar het goede leven staat dan voorop. De handelingsvraag wordt getransformeerd tot een identiteitsvraag.” (593).
Die vraag spreekt me aan: wie ben je? Duke, wie is hij? Ik ga hem volgen. Hij durft eerlijk te zijn over zijn eigen kwaad. Ik ben benieuwd welke deugd hij ontwikkelt in de serie.
Naar aanleiding van: Hermann & Yves H., Duke, 1: Modder en Bloed. Brussel: Le Lombard, 2017. Klik hier voor de website van Hermann Huppen (Franstalig).
Hans Achterhuis en Nico Koning, De kunst van het vreedzaam vechten: Een zoektocht naar de bronnen van geweldbeteugeling. Rotterdam, 2014.
