De uitvouwbare spreads zijn uitzonderlijk. In welke stripserie heb je die verder dan in Kruistocht? Het duo Jean Dufaux (scenario) en Philippe Xavier (tekeningen), aangevuld met Jean-Jacques Chagnaud (inkleuring) heeft een prestatie geleverd. Voorzichtig sla je in elk deel de bladzijden uit. Strijdtaferelen, legerbewegingen, een kruisiging, het drama wordt ons breed uitgemeten. Je voelt je als lezer met eer behandeld en dat past in de eergevoelige wereld van de kruistochten. Diep in de middeleeuwen kregen religieuze verschillen een ijzige dynamiek door politieke macht. De christelijke vorsten wilden Jeruzalem als pelgrimagestad bevrijden van de moslims die er de baas waren. De Joden zijn er dan ook nog en als je daar nog wat romantiek in verweeft, en duivelse werkelijkheden, dan heb je een verhaal. Zo introduceert de schrijver in deel 1 ook de bedoeling van de getekende vertelling: “En verder is er nog onze kruistocht, die geen geschiedschrijver heeft willen optekenen. Blijkbaar is de hand van de duivel daarin te prominent aanwezig. Maar is niet de duivel de grote leider van de kruistochten, van alle kruistochten? Hij verbergt zich achter het kruis. Of aan zijn voeten. En dan richt de schim van de qua’dj zich op. Die noodlottige schim die weet wat zich achter de maskers verbergt, het beeld dat in de spiegel wordt weerkaatst.” (vooraf bij deel I)
Een spiegel speelt een grote rol. “Deze spiegel laat onze ware aard zien, dat wat schuilgaat onder de huid, achter de ogen. Deze spiegel toont het gezicht van qua’dj achter de uiterlijke schijn, het onrechtmatig verworven aanzien, het huichelachtige gebed.” (11) De meeste hoofdrolspelers zien de duivel als ze in de spiegel kijken. Het is een sterk thema, in de setting van de stripserie. Waar de eer en de ambitie domineren is het gevaarlijk je eerlijke gezicht te laten zien. Het gaat erom dat anderen jou respecteren en dat je je doelen bereikt. Daar is slinksheid soms heel handig voor. Wie durft zijn motieven echt onder ogen te zien en de weg van de minste te gaan? De Heer van hemel en aarde – geprezen zij Hij uit aller mond – werd als nederig mens dienstbaar aan de wereld. Zijn kerk en de geestelijkheid erin komen niet in de buurt van het ideaal. “De spiegel moeten worden kapotgeslagen. Het is een duivels geschenk dat verwarring onder de gelovigen kan stichten.” (deel II, 21) De geestelijke die dit zegt ziet in de spiegel de duivel (32) In deel III komt de spiegel bij het Licht der Martelaren die het vervolgens in handen geeft van Elenora. Ook zij ziet in de spiegel de duivel (deel IV, 12). Maar Syria van Arcos is zuiver (32-33).
“Dit vierde deel maakt duidelijk waar de personages naar streven, welke overwinningen er worden behaald.” Christenen krijgen toegang tot het heilige Graf. De Saracenenen behouden de heilige stad. Huurlingen stellen zich tevreden met rijkdommen van bezette steden. Het joodse volk krijgt vrijheid.
Iedereen bezwijkt voor zijn obsessies. Het is een fraai neergezette vertelling die ook de schrijver genoegen heeft gebracht: “Het schrijven van ‘Kruistocht’ was namelijk zoiets als het oppoetsen van de lamp van Aladin. Er kwamen allerlei wonderbaarlijke zaken tevoorschijn, die in de tekeningen van Philippe Xavier onmiddellijk gestalte kregen. En zien hoe zijn talent zich in de loop van de pagina’s ontplooide, was beslist het mooiste geschenk van de lamp.” (vooraf, deel IV)
Naar aanleiding van: Dufaux en Xavier, Kruistocht: I Simoen Dja, II De Qua’dj, III De Meester van de Machines; IIV Vuursnavels. Brussel: Le Lombard, 2008 – 2009 Klik hier voor mijn bespreking van de cyclus Conquistador.
