Voor Joe, zomer 2020
We zoeken een zwart langwerpig drietje,
met juist uitstekende halfrondjes aan de zijkant,
voor de linker deur. Daarop komt, zie je,
een grijs tweetje en aan de overkant hoog
een soort vuist-eentje voor de
wapperende vlag als we het vinden
en als de triomfboog zing-zeggend past,
met nog een eentje, grijs, hè opa,
en met de poortdeur in de hengsels
zit het vast, toch, het spookje?
Een onbekende toon
kwam aangewandeld
uit de stilte en nam mij
neuriënd mee naar binnen.
Zij geurde buitengewoon
opgewekt mijn hart op hol,
heel mijn kippenvel trok strak.
Ik danste met gemak mijzelf
voorbij, vervoerde haar
naar schokkende stilte.
‘Met wie heb ik van doen?’
vraag ik aan vreemde vogels
om mij heen. Kriiir! snavelt
er een, en even later tiep!
Ik houd natuurlijk mijn fatsoen,
roep Mrtn! door m’n mondkap
als hij weer langs vliegt…
Hij heeft met mij te doen.
Voor Thijs, zomer 2019
Alle meisjes zijn prinses,
want je bent vier
en in gedachten.
De ridders gaan voorop
met pappa en getrokken zwaard.
Geheimen huizen in de stenen,
bomen befluisteren je oor.
Lispeltuut mumt onverstaanbaar:
grijns naar toeval, schreeuw
om een uil, angst schudt
aan de tralies van de kerker.
Maar opa is al bijna zestig, hij loopt
met de koningin achteraan.
Zij denken vast vooruit.
