“Zo is het Mr. Tackeray! Alles wordt verkocht, alles is te koop. Het is nooit anders geweest.” (56) Met deze woorden eindigt Zhong Guo, een one-shot van vader en zoon Huppen uit 2005. Het is een futuristisch spionageverhaal dat speelt in China. Vervoer gaat door de lucht, klonen zijn er in veelvoud, maar de basale wetten van macht en geld werken nog steeds. Daar weten Hermann en Yves. H wel raad mee. De verhouding tussen communistisch China (Mao, p.19!) en kapitalistisch Amerika is die van een gevecht om de macht met achter de schermen manipulatie en dubbelspel.
Het draait om gestolen informatie. Op de achtergrond staan de belangen rond een handelsovereenkomst. De Chinees Wang Li Fang probeert met een diskette de Amerikaanse ambassade te bereiken. Het lukt om uit de handen van de Chinese geheime dienst te blijven door de hulp van Ditto, agent van de ambassade van de VS. (14) Zo eindigt de proloog en nu moeten we even goed gaan opletten. Want Ditto lijkt op idem dito en dat is precies wat er gebeuren gaat: er komen verschillende Ditto’s in het verhaal naar voren. Wie is nu wie?
Op de luchthaven van Beijing staat Ben, de chauffeur van de Amerikaanse ambassade Ditto nummer 2 op te wachten. In het ambassadegebouw ondergaat hij een kleine operatie. Een chip wordt ingebracht en er wordt gesproken over het ‘kloneren van het bot’. (20) Geheugenverlies is een bijwerking. Deze Ditto zal aan het beveiligingsteam worden toegevoegd.
Toch krijgt Ditto een memoryflash (25) waarin hij ziet hoe hij getransporteerd wordt en zijn benen kwijt is. (48) Heeft dit iets met de geïmplanteerde chip te maken?
Ditto nummer 3 zien we vanaf p.27 op een stoel gebonden in een donkere kamer, klaarblijkelijk in handen van de Chinezen. Waar is hij goed voor?
De originele Ditto blijkt een Amerikaans staatsburger met een happy family. (28-29) In de toekomst kun je zo’n modelburger inzetten ter bescherming van de nationale belangen. Maar als klonen mogelijk wordt is de vraag wie welke info heeft voor het gekloonde lichaam. Kennis is macht. In handen van wie?
Intussen hebben wij dan kennis gemaakt met een reusachtig, obese man die de passende naam Walvis draagt (Mr. Whale). (23, 50-55) Hij blijkt aan touwtjes te trekken tussen de Chinezen en de CIA. En dan is er nog de machtsfactor van de media. (15, 53) De ambassadeur heeft de voorspelde cliché teksten klaar als hij wordt bevraagd op de zaak van de gevluchte Wang Li Fang. Maar alles draait om het kopen en verkopen van info.
Patrick Dubuis analyseert de strip op de officiële website van Hermann: “In deze meedogenloze oorlog zijn de media zelf manipulatiewapens die aanzienlijke druk uitoefenen op de tegenpartij. De twee vijandige naties profiteren van voorbeeldige ethiek en creëren een soort moderne kruistocht. Toch verenigen hun uiteenlopende en tegengestelde eisen hen op vele punten: de kracht van geld, de manipulatie van de massa, het niet-aflatende gebruik van mensen als werktuig. De inhoud van de schijf is qua informatie en marktwaarde meer waard dan de levens van de personen die ze bij zich dragen.”
Wang Li Fang overleeft het spel van ambassadeur, CIA en Whale niet. (51) En de strip eindigt met het dumpen van het lichaam van Ditto. Alles is nep, zelfs de waardering na afloop. (55) Het lichaam is verwaarloosbaar en vervangbaar. Het geheugenprogramma kan in een volgende kloon bekende en onbekende informatie stoppen. In wiens belang is dat? In het belang van het grote geld.
Het is een naar beeld van de toekomst. Wie is echt, wat is nep? We hebben het er in het najaar 2020 voortdurend over. Hoe ver is dit nog weg? Hermanns Zhong Guo waarschuwt. De technische mogelijkheden zijn eindeloos en veelbelovend. Maar als de rotte macht van geld niet verdwijnt, zal de nieuwe techniek de wereld alleen maar harder maken. Daarin verschillen grootmachten als China en Amerika in het geheel niet.
Naar aanleiding van: Hermann en Yves H., Zhong Guo. (Serie: Vrije Vlucht). Brussel: Dupuis, 2005. De oorspronkelijk Franstalige versie werd gepubliceerd in 2003.
