Het is duidelijk dat Hermann niet zoveel op heeft met kerken of welke groep dan ook die zich presenteert in naam van God of het Hogere. Griezelig machtsmisbruik mag je van hen verwachten, dat is kortweg zijn mening. Hij neemt niet alle religies rechtsreeks op de korrel, maar de kwalijke uitlopers van het katholieke christendom soms wel, en zo eigenlijk elke vorm van religie. Op zijn website lezen wij dat ‘hij zelf het product is (door opvoeding van zijn moeder van het katholicisme’. In de serie waar hij zowel het scenario als het tekenwerk voor zijn rekening neemt (Jeremiah) gaat het in het zesde deel over een sekte.
Jeremiah en Kurdy zijn ingehuurd door de norse meneer Craig om hem en zijn gezin, Geraldine en zoon Harvey, te begeleiden op een reis. Het is herfst en het landschap een gevaar op zich. Maar het kleine konvooi wacht nog een ander gevaar: na een vechtpartij, terwijl een lid van het escorte gewond raakt, worden Jeremia, Kurdy en hun metgezellen door twee bijzondere reizigers uitgenodigd om hen naar hun dorp te vergezellen.
Het zijn twee apostelen van een sekte die eerbied heeft voor Inemokh. Vreemde naam en we zitten er niet ver naast als we Hermanns spot vermoeden. “Hoewel zijn eerste doelwit geen religie was maar een sekte, aanbidders van Inemokh, een godheid die even onwaarschijnlijk als verontrustend is, wiens goeroe de baard en de gehallucineerde blik van een zekere Khomeini (de overeenkomst tussen de naam van de gids en de spiritualiteit van de Iraanse islamitische revolutie en de god van de sekte zou niet toevallig zijn).” Moslimfundamentalisme is in de actualiteit als Hermann aan dit album bezig is (1981) en nog maar een paar jaar eerder de schokkende dood van de Manson Family.
De twee sekteleden aarzelen niet om allen te vermoorden die niet met hen mee willen doen en hun prediking afwijzen. (12) Het dorp van de sekte is een ‘heilzame plaats voor lichaam en ziel’, zegt van de twee en omdat Grehan (de koetsier) er slecht aan toe is, gaan ze. Het eerste welkom slaat al in de eerste nacht om in een dreigende sfeer en dan komen de tactische gevechtsvaardigheden van onze helden weer goed van pas. Toch wordt het nog een ‘close call’ als het ‘dood aan de goddelozen!’ luid om hen heen klinkt. Hulp kan onverwacht tevoorschijn komen. Maar aan het slot houd je toch even je hart vast. Zoon Harvey zit met een sinister lachje in de koets. De reis gaat verder. Hij heeft een sekte-helmmasker op schoot. Moeder Geraldine vindt het maar niks maar Craig heeft net gezegd dat zij hun zoon met rust moet laten. Komt dat goed met die Harvey of zal hij…?
Naar aanleiding van: Hermann, De sekte. Brussel: Dupuis, 1992. Oorspronkelijke titel: La Secte, 1982. Inkleuring: Fraymond.
Uit het dossier Hermann en religie lezen we deze vraag: “In je eerste volledige auteursverhalen val je eerst sekten aan (De sekte, Strike) alvorens religies aan te pakken. Was het bewust?
Het was opzettelijk, want sekten zijn bedrog. Ik onderscheid de concepten van sekte en religie omdat de eerste een uitbuiting van menselijke naïviteit zijn. Ik ben meer genuanceerd tegenover religies. Ik heb geen natuurlijke neiging tot de laatste maar ook geen haat, zolang ze vreedzaam blijven. Dat Ik val aan, het zijn de excessen begaan door religies (inquisitie, obscurantisme, enz.), niet religies als zodanig.”