Veertien uur zesenveertig: geen passant,
het bankje in de harde schaduw
van de hoge kerk is ondraaglijk leeg
totdat een zwangere met parasol
alles in beweging zet, de hemel
en de aarde en het bankje, leeg.
Kauwtjes en ik zien het met open bek aan.
Veertien uur zesenveertig: geen passant,
het bankje in de harde schaduw
van de hoge kerk is ondraaglijk leeg
totdat een zwangere met parasol
alles in beweging zet, de hemel
en de aarde en het bankje, leeg.
Kauwtjes en ik zien het met open bek aan.