Ik volg haar ogen, knik:
daar treffen wij elkaar.
Dit schikt nu alle lagen goed.
Wij vouwen het verbleekte doek
met zorg naar binnen.
Nog iets meer naar mij toe,
dan rollen wij het leven dicht
en drukken laatste lucht
uit onze plooien.
Als jij nu aan de touwtjes trekt
en ik het stille hart aanwijs,
leg jij de strik. Een mooie.
Tijd om te gaan.