Morgan ‘Duke’ Finch vertrekt uit New Orleans, Louisiana. Het is lente 1869 en hij laat zijn geliefde Peggy achter. Op een goede morgen vindt zij het briefje op bed. “Liefste Peggy, wanneer je dit leest, ben ik al ver weg. Je moet weten dat ik altijd heb geprobeerd om je gelukkig te maken. Het spijt me dan ook, want deze woorden zullen je pijn doen. Ik vertrek omdat ik m’n draai niet vind. Deze wereld is de mijne niet.” (48) In dit laatste deel was de belofte waar gemaakt. Morgan bevrijdde zijn vriendin uit de handen van King, de directeur van het christelijke weeshuis waar Duke opgroeide. (deel 5) Alle tegenstanders werden een voor een uit de weg geruimd. Het geld van Soakes & Sears was niet meer zijn verantwoordelijkheid. Maar terwijl Peggy een mooie winkel runt, leeft Duke in New Orleans een verveeld leven. Zijn verleden, ver maar ook recent, achtervolgt hem. Hij verloor geliefden als Rose en Clem. Hij heeft niets te doen. Dus vertrekt hij de wereld van de woeste natuur in. “Voor het eerst heb ik het gevoel dat ik echt mezelf ben. Niet meer het spook van de gentleman Morgan Finch uit het zuiden. Het spook is dood. Nu ben ik een man uit het westen met een colt aan m’n riem. En m’n naam is Duke.” (49)
Dit is niet mijn wereld wijst dus eerst op het burgerlijke bestaan waar de killer een vreemdeling is. Maar breder getrokken gaat het over de beschaving waar het recht van de sterkste niet meer wordt uitgevochten met wapens. De rechter en het debat, dat is de moderne wereld. De serie Duke gaf Hermann en Yves H. opnieuw een podium om het kwaad van techniek en geld aan te wijzen. Hebzucht deed de stad Ogden opkomen en ondergaan. Mullins is gepiepeld (zo opende deel 6) en de gewone man delft het onderspit. Het onrecht tegen de native Americans komt nog langs (ook deel 6) en voeg daarbij de ontregelende macht van de alcohol. Wie bewaakt de orde, wie vergeldt het kwaad? Het slot van het laatste album is sprekend. Jimmy Gibbons is beneveld, schiet Johnny dood en wil vervolgens de meisjes bij Crimson Lily belagen. Dat loopt slecht voor hem af. Gewond wordt hij afgevoerd. Wie heeft op hem geschoten? “Eleanor is de naam, Eleanor Finch.” (56)
Wie was zij ook alweer? Eleanor was een jong meisje dat met haar ouders in de postkoets reist in de buurt van Ogden. (deel 2) Als het reisgezelschap wordt overvallen is zij de enige die de slachting overleeft. Mildred, de vrouw van Duke’s broer Clem, ontfermt zich over haar. Na de gewelddadige dood van Mildred komt zij in een bordeel in Ogden terecht (deel 3). Duke kan de moordenaars van Mildred wel doden maar hij kan de zorg voor haar niet op zich nemen. Als Ogden leegloopt moet ook Eleanor mee met de hoerenmadam. “En Duke?” vraagt ze. (deel 5, 17) Terwijl het verhaal zich verder concentreert op Duke is voor Eleanor een plek gereserveerd aan het eind. Zij presenteert zich nu simpelweg als de dochter van Morgan Finch. Met dezelfde vaardigheid om kwesties te beslechten met de macht van het wapen. Daar kan de sheriff het mee doen. Ze schaamt zich er niet voor.
Gelukkig heeft Hermann de kans gekregen vanaf 2017 elk jaar een nieuw album te publiceren. De serie biedt geen nieuws voor wie vader en zoon Huppen volgden. Op de kwaliteit van de tekeningen is wel wat af te dingen zo hier en daar (de verhoudingen op de cover van deel 5 zijn niet oké). Maar als geheel ben ik blij dat het genre western weer geëerd is en het verhaal de harde werkelijkheid van het leven getypeerd heeft. De beschaving is vaak minstens zo hard als de ruige natuur en de mensen van buiten de wet. Het gaat er uiteindelijk om dat je een naam hebt en zelfbewust je weg gaat. Duke, Eleanor, jij en ik.
Naar aanleiding van: Hermann & Yves H., Duke, 7: Dit is niet mijn wereld. Brussel: Le Lombard, 2023. Oorspronkelijke titel: Ce monde n’est pas mien, uitgegeven door Éditions Le Lombard.
Het aantal doden dat in deze zeven delen valt is niet gering:
| Album | Mannen | Vrouwen | Kinderen |
| 1 Modder en bloed | 8 | 1 | 2 |
| 2 Eens een killer | 8 | 2 | |
| 3 Ik ben een schaduw | 11 | 1 | |
| 4 Mijn laatste gebed | 7 | 1 | |
| 5 Je bent een pistolero | 8 | 1 | |
| 6 Het spoor voorbij | 7 + indianen | indianen | |
| 7 Dit is mijn wereld niet | 11 | ||
| Totaal | 59+ | 5+ | 3 |