Het is verdrietig: aan het slot van het verhaal is ook Cheryl een oude vrouw die haar schoonheid heeft verloren. (45-46) Het vijfde deel in de post-apocalyptische wereld draait om het verlangen naar de eeuwige jeugd. Een dokter heeft in een laboratorium een serum ontwikkelt en in een afgeschermd luxe resort profiteren zijn patiënten van hun jonge lijven. Het uitgaansleven niet als moment maar als permanente staat van leven. Als er tenminste steeds opnieuw serum wordt geproduceerd. Dat gaat uiteraard niet zonder kosten en offers. Er zijn proefkonijnen nodig, of liever leveranciers van vitaal jong bloed en dat doen ze uiteraard niet vrijwillig. Voor niets gaan de zon op, dat zal een eindtijdelijke catastrofe niet veranderen. Dat is intussen wel helder voor elke Hermann-lezer.
We ontmoeten in dit deel een nieuw personage: Stonebridge. “Hem dood ik nooit!” schrijft Hermann in Helden & Koeien. “Ik heb geen gemeenschappelijk verleden tussen die twee bedacht. Als hij haat koestert voor Kurdy, of een diepgaande antipathie om preciezer te zijn, dan komt dat omdat die laatste hem heeft vernederd. Het leven wil dat ze elkaar soms kruisen want ze hebben een gemeenschappelijke interesse voor diefstal. … Af en toe, volgens de noodzaak van het verhaal, duikt hij ergens terug op voor een confrontatie.” Patrick Dubois vermoedt in zijn analyse bij dit album op de officiële website iets dergelijks: “Stonebridge is een ‘intieme’ vijand van Kurdy. Hij koestert echte haat jegens hem. We weten niet wat er tussen hen is gebeurd, ze houden het geheim. We begrijpen dat er sprake is van schulden en dat ze allebei een crimineel verleden hebben dat verre van briljant is. Ze zijn allebei oneerlijker dan de ander en schamen zich er niet voor. Een zekere vijandigheid is alomtegenwoordig tussen de twee, bij verschillende gelegenheden herinnert Stonebrige Kurdy eraan dat hij hem kan doden.”
Het Eindeloos Experiment start met Kurdy en Martha in een verlaten monorail. Stonebridge komt Kurdy opzoeken, vergezeld door Cheryl, een mooie jonge vrouw. Hij komt hem een deal aan te bieden. Gelokt door de beloning van $ 600 grijpt deze zijn kans. Jeremiah arriveert na het vertrek van Kurdy en ontmoet Cheryl op wie hij meteen verliefd wordt.
Kurdy en Stonebridge komen aan bij een medisch complex. Kurdy is betoverd door de luxe die daar heerst en de lome jonge vrouwen rond het zwembad. Stonebridge heeft Kurdy erin geluisd, door hem te laten geloven dat hij hem nodig heeft voor een missie. De missie is denkbeeldig, maar de val is goed doordacht: ook Kurdy moet donor worden voor het eeuwigheidsserum.
De vertelling draagt een heldere Hermannwaarheid uit: sommige geleerden gebruiken hun kennis immoreel om zich straffeloos te verrijken. Dit is de filosofie van de professor en zijn privékliniek. Hij realiseert zich dat veel mensen een fobie hebben om oud te worden, en hij weet dat hij gemakkelijk geld kan verdienen. Het gaat hem niet echt om de ander. Ieder voor zich en de ander tot mijn nut, dat is zo’n beetje de mensvisie in de Jeremiah-wereld. Gelukkig is er dan wel de held die weet wat loyaliteit is. Jeremia is de zandkorrel in de goed geoliede tandwielen van dit medische complex.
En dan hebben we Cheryl jong en mooi. Ze vergezelt Stonebridge en blijft bij Jeremia. Je voelt de liefde ontstaan en je bent aan het slot met Jeremiah onthutst over haar rol. Zij heeft het belang als de andere mooie, jonge mensen. Zij moet ook de ouderdom tegen zien te houden. Bovendien weet zij van de kwaadaardige bedoelingen van Stonebridge. Ze schiet ten slotte Jeremiah te hulp, maar haar echte leeftijd haalt haar in. “De moraliteit,” analyseert Patrick Dubois treffend, “indien gered, is niettemin bitter.”
Naar aanleiding van: Hermann, Het eindeloos experiment. Brussel: Novedi, 1981. Oorspronkelijke titel: Un cobaye pour l’éternité, 1981. Inkleuring: Fraymond.
Hermann in Helden & Koeien nog over Stonebridge: “Oorspronkelijk leek hij qua uiterlijk op een Belgische radiopresentator die Pierrepont heet… Die Pierrepont stond ook aan de basis voor zijn naar het Engels vertaalde naam.”
Website Archive Dossier X: “Hermann zal zijn eerste naakte vrouw tekenen in De winter van een clown in 1983, met Lena. Met de mooie Cheryl kwamen we in 1981 al heel dichtbij.”
